'A dream came true' debuutboek tekstschrijfster Femke Hellings uit Schijndel
Schijndel - De Schijndelse Femke Hellings [36], tekstschrijfster schrijft naar eigen zeggen als moderne, single moeder van drie zoons, over de typische en alledaagse dingen die zij meemaakt, ziet, hoort en voelt, onder het mom 'Typisch Fem'. Zij geeft haar ongezouten mening over alles waar de vrouw van nu mee te maken krijgt. Nu heeft het eerste boek, een columnbundel, van haar hand het levenslicht gezien met als titel 'Ongezouten'. Het boek ligt sinds kort in de boekhandel. Femke: "Ik geef de lezer een kijkje in mijn leven, dat verdacht veel lijkt op dat van jou. Of het nu gaat over gillende ouders langs de lijn, daten met metromannen of de hel van de bikinijacht. Over geitenyoghurt met chiazaad, huishoudfrustraties of seks. Voor mij geen heilige huisjes of concessies. Ik zeg waar 't op staat. En wind er geen doekjes om." Hieronder vindt u een uitgebreide motivatie hoe Femke tot het schrijven van haar eerste boek is gekomen."En dan ligt je boek in de winkel! A dream came true… Waarom ik zo nodig een boek wilde uitbrengen? Dat zal ik je proberen uit te leggen. Het is een bepaald gevoel dat zich lastig laat omschrijven. Het stond al jaren op mijn bucket list, maar over het waarom dacht ik niet dagelijks na. Het is eigenlijk net als met die reis door Azië, skydiven of ongecompliceerde liefde ervaren. Ik weet al tijden dat ik het ga doen. Ooit. Als de tijd rijp is.
Het is dus een gevoel diep van binnen. Iets wat bij me past en wat simpelweg zo moet zijn. Laat ik beginnen met vertellen waar het in elk geval níet over gaat. Het gaat niet over rijk worden. Dit tot grote teleurstelling van mijn oudste zoon, die de Ferrari al op de oprit van onze nieuwe villa zag staan. Het gaat ook niet over het evenaren van het succes van beroemdheden als Daphne Deckers of Aaf Brandt Corstius, al zeg ik geloof ik geen nee als De Wereld Draait Door me uitnodigt. Nee. Mijn verlangen te schrijven en gelezen te worden, gaat over iets anders.
Zoals mijn middelste zoon het vorige week zo mooi zei: "Als je doodgaat, hebben we altijd je boek nog mam." En zo is het. Ik laat iets na. Wie schrijft, die blijft. Dat idee. En meer nog dan eeuwige roem, wil ik met mijn columns mensen aan het denken zetten en lachen maken. Zonder dat ik vind dat mijn mening de enige juiste is, ben ik ervan overtuigd dat ik schrijf op een herkenbare, laagdrempelige manier. Over situaties die menig vrouw bekend voorkomen en dingen die veel mensen wel dénken, maar niet hardop zeggen. Om díe reden probeer ik met mijn boekje dan ook een groter publiek te bereiken voor mijn columns. En ja, als Matthijs of Humberto me deze week belt, ga ik gewoon opnemen. Enkel en alleen omdat ik dan een beetje humor, ontspanning en relativering in het leven van meer vrouwen kan aanbrengen. Wat ons leven is al druk en uitdagend genoeg!"
